امام علی بایگانی -

افسانه تولد امام علی در کعبه

دکتر م.روشنگر — Tue, 21 Aug 2018 10:17:58 +0000

همانطور كه تمامى شما مخاطبين محترم آگاهيد ملاهاى شيعه ميگويند مادر امام على كه فاطمه بنت اسد نام داشته است، زمانى كه به درد زايمان گرفتار ميشود راهى كعبه ميشود آنگاه ديوار كعبه شكافته شده و او وارد كعبه شده و در آنجا وضع حمل كرده و فرزندش على بدنيا مى آيد.

قبل از پرداختن به اين دروغ بزرگ و تحليل زوايا و نكاتى كه دروغ بودن آنرا اثبات ميكند، خلاصه اصل اين روايت را براى شما مينويسم.

خلاصه روايت:

روزى عبّاس بن عبد المطّلب، یزید بن قعنب، گروهى از بنى هاشم و جماعتى از قبیله بنى عبدالعزّى در برابر خانه کعبه نشسته بودند، ناگاه فاطمه بنت اسد وارد مسجد شد، در حالی که به حضرت امام على، نُه ماه آبستن بود و زمان وضع حملش فرا رسیده بود.

پس در برابر خانه کعبه ایستاد و نظر به جانب آسمان افکند و گفت: پروردگارا! من به تو و به هر پیامبر و رسولى که فرستاده ‏اى و به هر کتابى که نازل نموده ‏اى، ایمان آورده ‏ام و گفته‏ هاى جدّم ابراهیم خلیل را که خانه کعبه را بنا کرده است، تصدیق نموده ‏ام. از تو تقاضا مى‏ کنم به حق این خانه و به حق آن کسى که این خانه را بنا کرده است و به حق این فرزندى که در شکم من است و با من سخن مى‏ گوید و با سخن گفتن خود، مونس من شده است و یقین دارم که او یکى از آیات جلال و عظمت تو است، این ولادت را بر من آسان کنى.

عباس و یزید بن قعنب گفتند که: چون فاطمه از این دعا فارغ شد، دیدیم که دیوار عقب خانه خدا شکافته شد، فاطمه از آن شکاف داخل خانه شد و از دیده‏هاى ما پنهان شد، پس شکاف دیوار به اذن خدا به هم پیوست و ما چون خواستیم در خانه را بگشاییم، هرچه سعى کردیم، گشوده نشد، دانستیم که این امر از جانب خدا واقع شده است. فاطمه سه روز در داخل کعبه ماند، تا حدّی که اهل مکه در کوچه‏ ها و بازارها این قصّه را نقل مى‏ کردند و زن‌ها در خانه‏ ها این حکایت را یاد کرده و تعجّب مى ‏نمودند.

روز چهارم که فرا رسید، همان قسمت از دیوار کعبه که شکافته شده بود، دیگر باره شکافته شد، فاطمه بنت اسد بیرون آمد در حالی که فرزند خود، علىّ بن ابى‌طالب را در دست داشت، ‏گفت: اى مردم! به درستى که‏ حقّ تعالى مرا از میان خلق خود برگزید و بر زنان برگزیده‌ا‌ی که پیش از من بوده ‏اند، فضیلت داد. الى آخر …

مهمترين منابعى كه اين روايت را نقل كرده اند عبارتند از:

١) شيخ صدوق اليقين در باختصاص مولانا على ص ١٩١

٢) رجال نجاشى (ب نقل از صدوق) ص ٣٩٢

٣) شيخ مفيد در الارشاد ج ١ ص ٥

٤) شيخ طوسى در تهذيب الاحكام ج ٦ ص ١٩

٥) شيخ رضى در خصائص الائمه ص ٣٩

خوب تا اينجا روايت مورد ادعاى شيعيان در مورد تولد على را براى شما نوشتيم، امام اكنون ميپردازيم به صحت و سقم عقلى و منطقى اين روايت و همچنين طرح چند سئوال ساده در انكار اين ادعا يا افسانه!

١- چرا تا زمان شيخ صدوق هيچ يك از ائمه يا علماى بزرگ شيعه به اين موضوع اشاره نكرده است؟ بعنوان مثال كتاب سلیم بن قيس هلالى كه بعنوان اولين كتاب روايى شيعيان و خالق افسانه قتل فاطمه بدست عمر را نوشته است، كوچكترين اشاره اى به تولد على در كعبه نكرده است. و يا كتاب كافى كه معتبرترين كتاب شيعه و در واقع تبيين كنتده اين مذهب است، چيزى در اينمورد ننوشته است؟

٢– راوى اصلى اين قصه شخصى است به نام يزيد بن قعنب كه به گفته خود مورخين مسلمان، يك شخص غير مسلمان و بت پرست بود و هيچ گاه نيز مسلمان نشده است، چرا در اين مورد شيعيان روايت يك مشرك(به قول خودشان) را با آب و تاب نقل ميكنند درصورتى كه طبق اصول رجالى شيعه اين روايت هيچ اعتبار سندى ندارد بدليل غير مسلمان و غير امامى بودن راوى آن!

٣- طبق اصول رجالى شيعه رواياتى كه با آيات قرآن در تناقض باشد غير قابل قبول و اعتماد است، حال آنكه در اين روايت فاطمه بنت اسد صاحب معجزه شده است درصورتى كه نه پيامبر است و نه وحى دريافت ميكرده است.

٤- فاطمه بنت اسد در دعايش ميگويد: گفته‏ هاى جدّم ابراهیم خلیل را که خانه کعبه را بنا کرده است، تصدیق نموده ‏ام، اين درصورتى است كه ادعاى ساختن كعبه توسط ابراهيم چندين سال بعد در قرآن آورده شده است و قبل از آن هيچ كتابى در اينمورد چيزى ننوشته بود. آيا فاطمه بنت اسد از متن قرآن و آياتش باخبر بود؟

۵– به نقل از تاريخ زمانى كه پيامبر اسلام ٣٥ سال داشت سیل بزرگی منجر به آسیب‌دیدگی جدی و ويرانى قسمتهاى زيادى از بنای کعبه شده بود كه قريش تصميم به بازسازى آن ميگيرد.(بلاذری، كتاب انساب الاشراف، تحقیق، زکار، سهیل، زرکلی، ریاض، ج ١، ص ٩٩) دليل اين تعمير اساسى اين بود كه: کعبه بدون استفاده از ملاط و تنها با چیدن سنگ‌ها روی هم و با ارتفاعی کمی بیشتر از قد یک انسان و بدون سقف و بسيار ابتدائى ساخته شده بود و به همین دلیل، سرقت از درون آن آسان بود.(ابن اثیر جزری، كتاب اسد الغابةفی معرفة الصحابة، ج ١، ص ٢٣- ٢٤)- حال دوباره روايت شيعيان را در مورد تولد على را با دقت بخوانيد.

٦- راوى ميگويد پس از ورود فاطمه شكاف بسته شده و ما هرچه تلاش كرديم نتوانستيم آنرا باز كنيم! آيا عاقلانه نبود كه درب را باز كنند و داخل شوند به جاى تلاش براى باز كردن شكاف؟

٧- نويسنده اين داستان كلا ابوطالب را فراموش كرده است زيرا اگر كسى ميبايست نگران و مظطرب ميشد همسر فاطمه و پدر على بود، ولى ميبينيد كه ايشان كلا جائى در اين داستان ندارد.

٨- تولد على در مكانى كه قرنها بتكده بوده نه اينكه فضيلت نيست بلكه نشان از احترام به بتها توسط پدر و مادر على دارد و كعبه قرنها بعنوان بتكده مورد احترام بود و نه چيز ديگر. لازم به يادآورى است كه كعبه در آنزمان “بيت اله” يعنى خانه بتها نام داشت و درهيچ جاى تاريخ نوشته نشده است كه اعراب حجاز آنرا خانه خداى يگانه ميپنداشته اند.

٩- در اين روايت گفته شده است كه فاطمه از خدا خواست كه درد زايمان را بر او اسان سازد و آنگاه ديوار كعبه شكافت و … مگر درون كعبه دستگاه كاهش درد زايمان وجود داشت؟ مگر ورود او به داخل كعبه، تك و تنها در ميان صدها بت، بدون قابله و يا همراه، باعث كاهش درد زايمان ميشود؟؟

١٠- در اين داستان فاطمه ٣ روز را به زايمان مشغول بوده است درصورتى كه خودش تقاضاى آسانى اين زايمان را كرده بود، حال آنكه مدت زمان وضع حمل ايشان نه اينكه آسانتر بلكه ٢-٣ برابر بيشتر از زنان معمولى بوده است!

١۱- آیا شیعیان تاکنون از خود پرسیده اند که چرا محمد بن عبدلله در مقام ختم رسل و افضل ابناء بشر از آدم ابوالبشر تا یوم الحشر، زاده و مولود کعبه نشد با اینکه مقامی به مراتب بالاتر از علی داشت؟! و اگر تولد در كعبه افتخار است، چرا این افتخار شامل محمد نشد؟!

١٢- اگر علی مولود کعبه بوده پس چرا هیچ کدام از القابی که به وی نسبت داده شده است حاکی از این مسئله نیست؟! اعراب به كنيه و لقب عادت داشته و دارند ولى در هيچ كتابى و در ميان الاب ايشان نامى از مولود كعبه برده نشده است.

١٣- اگر دیوار کعبه برای فاطمه بنت اسد مادر علی، طبق افسانه ی معروف شکافته شد و وی به درون آن رفت و بعد از سه روز با فرزند خود بیرون آمد، پس افراد حاضر در محل میبایست این واقعه ی عجیب و معجزه آسا را میدیدند و دهان به دهان نُقل مجالس میشد و اهل مکه و حتی کل اهل حجاز برای فاطمه بنت اسد و علی بن ابیطالب مقام و شان الهی، تقدس و ربوبی قائل میشدند و علی در اقصی نقاط حجاز معروف میشد که هرگز اینگونه نبوده است.

١٤- تقریبا در همه ایام، کعبه دارای کلیدبان مخصوص بوده است كه وظيفه او نگهداری، مراقبت و پاكيزه نگه داشتن آنها بود. چگونه است که در آن سه روز هیچ کلیدداری به داخل کعبه نرفت كه بداند اين زن حامله درون بتكده اعظم عرب چه ميكند و چگونه وارد شده است؟!

١٥- اگر علی حقیقتا مولود کعبه بوده است چرا هیچ آیه ای در قرآن به این مورد استثنایی دلالت نمیکند؟ بهتر نبود الله به جاى تكرار داستان موسى براى يكبار هم كه شده ازين معجزه معاصر نام ميبرد؟ آیا براى الله، شكل و شمايل گاو بنى اسرائيل(بقره آيات ٦٧-٧٣) مهمتر از تولد على در خانه اش بوده ؟

١٦- اگر نهج البلاغه نوشته على است، چرا او در اين كتاب هيچ اشاره اى به اين معجزه نكرده است؟ مگر اعتبار اين واقعه كمتر از نحوه توليد مثل طاووس است كه جزئياتش مو به مو نوشته شده است؟

به اين موارد ميتوان بازهم نكاتى اضافه كرد ولى به نظر من تا همينجا هم براى اثبات دروغين بودن اين ادعا كفايت ميكند.

با كمى تفكر و تعقل و پرسيدن سئوالات بسيار ساده و منطقى در مورد دروغها و خرافات روحانيون مسلمان و خصوصا آخوندهاى شيعه، ميتوان براحتى تيشه به ريشه جهالت و جهل آكنده در مغزهاى ما ايرانيان زد، و خود را از قيد و بند اين خرافات و جهالت آزاد و در نهايت از شر زالو صفتان عمامه به سر نجات يافت.

کانال تلگرامی نقدی بر اسلام با بیش از ۶۵ هزار کاربر نیز بطور مستمر در فعالیت هست و شما به وسیله لینکی که در تصویر میبینید میتوانید به این کانال وصل شوید.

نوشته افسانه تولد امام علی در کعبه اولین بار در پدیدار شد.

آیا امام علی معصوم بوده است ؟

دکتر م.روشنگر — Thu, 08 Jun 2017 18:16:44 +0000

همه ما میدانیم که اسلامگرایان شیعه و روحانیون این مذهب, برای ۱۴ نفر از پیشوایان دینیشان قائل به عصمت هستند, و آنها را معصوم مینامند. ولی قبل از آغاز این نوشتار ببینیم عصمت چیست و به چه کسی معصوم میگویند.

علامه طباطبایى که یکی از روحانیون بسیار برجسته شیعیان میباشد در اینباره میگوید:

منظور از “عصمت” وجود امرى است در انسان معصوم که باعث حفظ او از وقوع در آنچه که جایز نیست (مثل خطا و معصیت) می‌‏شود.(۱) البته از نظر ایشان، همه پیامبران (تمامى اولیا و هدایت شدگان خاص) داراى عصمت مطلق می‌‏باشند که مصادیق فراوانى را شامل می‌‏شود.(۲) از نظر این روحانی برجسته مسلمان, “عصمت” نتیجه‏ ى علم معصوم به عواقب گناه می‌‏باشد؛ یعنى علم و شعور معصومان به آثار گناهان به گونه‌‏اى است که هیچ گاه مغلوب قواى دیگر انسانى نشده، بلکه مسلط بر آنان است.(۳)
منابع:
۱. علامه طباطبایى, المیزان فى تفسیر القرآن، ج ۲، ص ۱۳۴(کلام فى عصمة الانبیاء)
۲. ر.ک: همان، ج ۲، ص ۱۳۶– ۱۳۴؛ ج ۵، ص ۷۷- ۷۵ –
و عبدلله جوادى آملى، تفسیر موضوعى قرآن، ج ۳، ص ۲۹۲- ۱۹۷
۳. المیزان ، ج ۵، ص ۷۸

حال با دانستن این مساله که این اشخاص هرگز دچار خطا و اشتباه نمیشدند, سری به تاریخ اسلام میزنیم و از روی روایاتی که خود روحانیون مسلمان آنهارا در کتابهایشان نقل کرده اند درستی و یا نادرستی این ادعا را بررسی خواهیم کرد

مثال اول:
امام علی همانند دیگر خلفای پیش از او یعنی ابوبکر و عمر و عثمان برخی از احکام شرعی را نمی دانست.
برای مثال: امام علی از حکم مذی آگاه نبود و از این شرم داشت که به‌ صورت مستقیم از پیامبر اسلام آنرا بپرسد به همین دلیل از مقداد خواست این حکم را از پیامبر اسلام بپرسد و به او آموزش دهد. متن این روایت صحیح در منابع معتبر شیعه چنین آمده است:
متن عربی:
عن الحسين بن سعيد، عن محمد بن إسماعيل، عن أبي الحسن، قال: «سألته عن المذي؟ فأمرني بالوضوء منه، ثم أعدت عليه سنة أخرى، فأمرني بالوضوء منه، وقال: إن عليا أمر المقداد أن يسأل رسول الله واستحيى أن يسأله، فقال: فيه الوضوء: قلت: و إن لم أتوضأ، قال: لا بأس.
ترجمه: محمد بن اسماعیل می‌گوید از اباالحسن در مورد حکم مذی پرسیدم و او به من دستور داد که وضو بگیرم یک سال بعد مجددا همین سوال را مطرح کردم بازهم به من دستور داد وضو بگیرم و فرمود: حضرت علی به مقداد دستور داد تا حکم مذی را از پیامبر بپرسد و خودش شرم داشت که بپرسد. و رسول خدا فرمود : وضو بگیرند…

منابع :
۹ ـ التهذيب ۱: ۱۸|۴۳

الإستبصار ۱: ۹۲| ۲۹۵

مثال دوم:
فریب خوردن امام علی در کتب معتبر شیعه:
در کتب متعدد و معتبر شیعه آمده است: امام علی شخصی به نام منذر بن جارود عبدی را به عنوان استاندار شیراز گماشت که متاسفانه این فرد یعنی منذر بن جارود مبلغ ۵۰۰۰ سکه طلا را برداشته و به مصر گریخت و امام علی را فریب داد و نهایتا امام علی فرمود: شایستگی پدرت مرا فریب داد و تصور می‌کردم تو هم مانند پدرت هستی.
متن روایت در نهج البلاغه و دیگر کتب شیعه:
۷۱) و من كتاب له عليه السّلام إلى المنذر بن الجارود العبديّ و قد خان في بعض ما ولاّه من أعماله :
أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ صَلاَحَ أَبِيكَ غَرَّنِي مِنْكَ وَ ظَنَنْتُ أَنَّكَ تَتَّبِعُ هَدْيَهُ وَ تَسْلُكُ سَبِيلَهُ.
ترجمه: نامه امام علی به منذر بن جارود عبدی پس از خیانتش به ایشان :
اما بعد : براستی که شایستگی پدرت مرا فریب داد و تصور کردم که مسیر هدایت پدرت را در پیش گرفتی.
منابع :
نهج البلاغه نامه ۷۱.
بحار الانوار ج/۳۳- ص:۴۵۶

مثال سوم:
مخالفت امام علی با فرمان پیامبر اسلام :
در منابع معتبر شیعه آمده است : پیامبر اسلام در صلح حدیبیه به امام علی دستور داد: ای علی کلمه ((رسول الله)) را از صلحنامه پاک کن امام علی از اجرای فرمان پیامبر اسلام خودداری ورزید و گفت: ای رسول خدا هرگز این‌کار را نخواهم کرد.
متن روایت: امح یا علی، قال: والله لا امحو اسمک من النبوة أبدا.
ترجمه: ای علی پاک کن، علی گفت: به الله قسم نام تو را از نبوت هرگز پاک نخواهم کرد.
منابع :
مستدرک الوسایل ج ۸– ص:۴۳۷
بحار الانوار ج ۲۰- ص:
مثال چهارم:
امام علی با همسرش فاطمه درگیر و زمینه عصبانیت فاطمه را ایجاد می کند:
در منابع معتبر شیعه آمده است: علی و فاطمه با هم درگیر می شدند و برخی مواقع این درگیری‌ها به برخورد فیزیکی می انجامید:
در مورد یکی از این موارد چنین آمده است :
جعفر بن ابی طالب کنیزی را به امام علی هدیه داد و یکی از روزهای فاطمه وارد منزل شد در حالیکه علی سر بر آغوش کنیز گذاشته بود فاطمه که این صحنه را دید عصبانی شده و فرمود: ای علی آیا چه کاریست که کاری کردی؟ علی گفت: به خدا قسم کاری نکردم و نهایتا فاطمه گفت: به من اجازه بده تا به خانه پدرم بروم علی گفت: به تو اجازه دادم برو خانه پدرت که فاطمه چادرش را برداشت و با عصبانیت از منزل علی بیرون رفت.
متن روایت:
كنت أنا وجعفر بن أبي طالب مهاجرين إلى بلاد الحبشة، فأُهديت لجعفر جارية قيمتها أربعة آلاف درهم، فلما قدمنا المدينة أهداها لعلي تخدمه، فجعلها عليّ في منزل فاطمة، فدخلت فاطمة عليها السلام يوماً فنظرت إلى رأس عليّ عليه السلام في حجر الجارية، فقالت: يا أبا الحسن فعلتها؟! فقال: والله يا بنت محمد ما فعلت شيئاً، فما الذي تريدين؟ قالت: تأذن لي في المسير إلى منزل أبي رسول الله صلى الله عليه وسلم. فقال لها: قد أذنت لك، فتجلببت بجلبابها، وأرادت النبي صلى الله عليه وسلم.
منابع :
علل الشرائع للقمي ص ۱۶۳-
بحار الأنوار ج ۴۳، ۴۴ باب (كيفية معاشرتها مع عليّ).

مثال پنجم :
مشاجره بین علی و فاطمه به کتک کاری می‌انجامد:
داستان از اینجا شروع شد که پیامبر اسلام باغی را به علی هدیه می‌دهد و علی باغ را می فروشد و پول باغ را به شخصی مستمند می‌بخشد.
هنگامی که وی به منزل می رسد فاطمه از او می پرسد: آیا باغی که پدرم به تو هدیه داد را فروختی؟
علی می گوید : بله,
سپس فاطمه می پرسد: پس پولش کجاست؟
علی می‌گوید : پولش را بخشیدم
فاطمه پس از اینکه لباس علی را با شدت می‌گیرد، پشت دست علی می‌زند و می‌گوید: “من و بچه هایم گرسنه هستیم درحالیکه تو پولش را بخشیدی سپس فاطمه با عصبانیت منزل علی را ترک می‌کند و راهی منزل پدر می شود در این هنگام جبریل بر محمد نازل می‌شود و می‌گوید: به فاطمه بگو تو حق نداری علی را بزنی.
متن روایت:
فلما أتى المنزل قالت له فاطمة (عليهما السلام) : يا بن عم ، بعت الحائط الذي غرسه لك والدي ؟ قال : نعم ، بخير منه عاجلا وآجلا . قالت : فأين الثمن ؟ قال : دفعته إلى أعين استحييت أن أذلها بذل المسألة قبل أن تسألني . قالت فاطمة : أنا جائعة ، وابناي جائعان ، ولا أشك إلا وأنك مثلنا في الجوع ، لم يكن لنا منه درهم ! وأخذت بطرف ثوب علي (عليه السلام) ، فقال علي : يا فاطمة ، خليني .
فقالت : لا والله ، أو يحكم بيني وبينك أبي . فهبط جبرئيل ( عليه السلام ) على رسول الله ( صلى الله عليه وآله ) فقال : يا محمد السلام يقرئك السلام ويقول : اقرأ عليا مني السلام وقل لفاطمة : ليس لك أن تضربي على يديه ولا تلمزي بثوبه. فلما أتى رسول الله (صلى الله عليه وآله) منزل علي (عليه السلام) وجد فاطمة ملازمة لعلي (عليه السلام) ، فقال لها : يا بنية ، ما لك ملازمة لعلي ؟ قالت : يا أبه ، باع الحائط الذي غرسته له باثني عشر ألف درهم ولم يحبس لنا منه درهما نشتري به طعاما . فقال : يا بنية ، إن جبرئيل يقرئني من ربي السلام ، ويقول : أقرئ عليا من ربه السلام ، وأمرني أن أقول لك : ليس لك أن تضربي على يديه . قالت فاطمة (عليها السلام): فإني استغفر الله ، ولا أعود أبدا .
منابع :
۱) الأمالي – الشيخ الصدوق :ص-۵۵۵
۲) مدينة المعاجز ج ۱- السيد هاشم البحراني :ص-۱۱۶
۳) بحار الأنوار ج ۴۱- العلامة المجلسي :ص-۴۶
۴) شجرة طوبى ج ۲- الشيخ محمد مهدي الحائري :ص-۲۷۰
۵) كلمات الإمام الحسين – الشيخ الشريفي :ص-۷۸

نتیجه:

با وجود تمامی این روایات که تعدادشان کم نیست, آیا هنوز باید گفت امام علی دارای عصمت بوده است ؟؟
آیا کسی که خطا و اشتباه نمیکند و معصوم است, چنین کارهایی انجام میدهد ؟؟
خوب تفاوت امام علی با یک شخص عادی در چیست ؟؟ همه مردم عادی هم همین کارها و خطاهارا انجام میدهند.تاکی باید به دروغ دین فروشان و روحانیون نادان که تنها هدفشان تقدس سازی و تزریق خرافات و جهل در جامعه میباشد, باور کرد ؟؟

نوشته آیا امام علی معصوم بوده است ؟ اولین بار در پدیدار شد.

عدالت على, علم غيبش و دروغ روحانیون شیعه

دکتر م.روشنگر — Sun, 26 Feb 2017 22:33:05 +0000

همانطور که همه میدانیم یکی از اعتقادات شیعیان در مورد ائمه شان نسبت دادن علم الهی یا همان علم غیب میباشد. بنابر این اعتقاد شیعیان معتقدند که علی و ۱۱ تن از فرزندانش که به عنوان امام از آنها نام میبرند دارای علم غیب هستند و از چیزهایی که قرار است اتفاق بیفتد و یا در نبود آنها اتفاق افتاده خبر دارند. ادعای این مساله در معتبرترین کتاب شیعیان به نام اصول کافی جلد ۱ آمده است که به آن به طور مختصر اشاره میکنم.

در اصول کافی جلد ۱، صفحه ۲۵۶ به بعد در قسمتی که به نام کتاب الحجة نامگذاری شده است در مورد اثبات علم غیب ائمه, چهار باب پشت سر هم آمده به این ترتیب:
۱) باب نادر که در آن ذکری از علم غیب است (باب نادرٌ فیه ذکر الغیب)
۲) ائمه هرگاه چیزی را بخواهند بدانند, میدانند (باب أنّ الائمة ع إذا شاؤوا أن يعلموا علّموا)
۳) ائمه باختیار خود میمیرند و زمانش را میدانند (باب إنّ الائمة يعلمون متي يموتون،و انّهم لا يموتون إلّا باختيار منهم)
۴) ائمه آنچه واقع شده و میشود میدانند و چیزی از ایشان نهان نیست (أنّ الائمة ع يعلمون علم ما كان وما يكون وأنّه لا يخفي عليهم الشّيء صلوات الله عليهم)

در این بابها نیز روایات مختلفی توسط صاحب کتاب که یکی از بزرگترین علمای شیعه به نام ثقه الاسلام کلینی میباشد آورده شده است. این اعتقاد به علم غیب در تمامی کتب شیعه منعکس شده است و روایات زیادی در این مورد نیز وجود دارد.
اما در همان کتاب کافی جلد ۷ روایتی آمده که کاملا ناقض این ادعا میباشد. که البته مشابه این روایت در کتب علمای دیگر شیعه هم به ثبت رسیده که در آخر این متن آدرس تمامی آنها را خدمت شما ارائه خواهم کرد. دو نمونه از این روایات را در اینجا می آورم که در مورد امام اول شیعیان میباشد.
روایت اول:
متن عربی روایت: روایت ۹۷- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ عَاصِمِ بْنِ حُمَيْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ قَيْسٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: قَضَى أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع فِي رَجُلٍ شَهِدَ عَلَيْهِ رَجُلَانِ بِأَنَّهُ سَرَقَ فَقُطِعَتْ يَدُهُ حَتَّى إِذَا كَانَ بَعْدَ ذَلِكَ جَاءَ الشَّاهِدَانِ بِرَجُلٍ آخَرَ فَقَالا هَذَا السَّارِقُ وَ لَيْسَ الَّذِي قُطِعَتْ يَدُهُ وَ إِنَّمَا شَبَّهْنَا ذَلِكَ بِهَذَا فَقَضَى عَلَيْهِمَا أَنَّ غُرْمَهُمَا نِصْفُ الدِّيَةِ وَ لَمْ يُجِزْ شَهَادَتَهُمَا عَلَى الْآخَرِ

ترجمه: حضرت علی با شهادت دو نفر، دست سارق را قطع کرد، بعد از مدتی همان دو نفر بعداً آمدند و گفتند ما اشتباه کردیم، این آدم سرقت نکرده، بلکه شخص دیگر سرقت نموده منتها خیال کردیم که این دزدیده حضرت علی فرمود حالا که اشتباه در شهادت کردید و شهادت شما باعث شد که دست این آدم بریده بشود، باید دوتای تان نصف دیه را به او بپردازید، ولی شهادت این دو نفر را در باره فرد دوم نپذیرفت…

روایت دوم:
متن عربی: محمد بن الحسن، عن محمد بن علي بن محبوب، عن أحمد بن محمد، عن البرقي، عن النوفلي، عن السكوني، عن جعفر، عن أبيه (عليه السلام) أن رجلين شهدا على رجل عند علي (عليه السلام) أنه سرق، فقطع يده، ثم جاءا برجل آخر فقالا: أخطأنا هو هذا، فلم يقبل شهادتهما وغرمّهما دية الأول.

ترجمه: دو نفر نزد على آمدند و بر عليه شخصى شهادت دادند كه وى سارق است. على دست او را قطع كرد. سپس مردى ديگر آمد و آن دو گفتند اشتباه كرديم اين سارق است. على شهادتشان را نپذيرفت و آنها را به ديه شخص اول جريمه كرد.

نتیجه گیری:
مگر شیعیان معتقد نیستند که امام علی علم غیب دارد ؟؟ مگر نمیگویند ایشان از اخبار غیبی خبر داشته و علم الهی دارد ؟
در اینجا چگونه ایشان نتوانست بفهمد که آن مرد سارق نیست و آن دو مرد در مورد ایشان دروغ میگویند ؟؟
اگر ایشان علم غیب داشت نباید این علم به کمک ایشان می آمد و دست یک بیگناه قطع نمیشد ؟؟
این همه داستان از قضاوت های علی شنیده ایم و هر روز از منابر و مسجد قضاوت عادلانه علی را فریاد میزنند, آیا اینگونه قضاوت هم عادلانه بوده ؟؟
با خواندن این روایات و مقایسه با دروغ های روحانیون شیعه میتوان به راحتی به این نتیجه رسید که تمام ادعای اسلامگرایان شیعه در مورد علم غیب و علم الهی ائمه شیعه دروغ و خرافاتی بیش نیست.
منابع:
تهذيب الأحكام ١٠:١٥٣
وسائل الشيعة ١٨:٢٤٣
الكافي ٧:٣٨٤
كنز العمال ٥٥٣ :٥ حديث١٣٩٣٠

پانویس: برای دیدن صحت این روایات به این لینک سربزنید از سایتهای حوزه علمیه است که این روایات را نیز نقل کرده است. پس از باز کردن لینک به این قسمت((۱۹) حكم من شهدا على سارق و تبين خطأهما) توجه فرمایید.

نوشته عدالت على, علم غيبش و دروغ روحانیون شیعه اولین بار در پدیدار شد.

آیا امام علی شرابخوار بود ؟

دکتر م.روشنگر — Wed, 07 Sep 2016 18:38:16 +0000

در آیه ۴۳ سوره نسا به صراحت آمده است که زمانی که مست هستید نماز نخوانید؛ و توضیح داده که علت اینکار این است که بدانید چه میگوید. پرسش اینجاست که چرا این آیه آورده شده, مگر نوشیدن شراب در اسلام حرام نیست ؟؟ اگر هست پس چرا گفته در هنگام مستی, نماز نخوانید ؟ آیا در هنگامی که نماز نمیخوانیم میتوانیم مست باشیم ؟ اصولا این آیه در مورد چه کسانی و چرا آورده شده ؟ ابتدا خود آیه را می آوریم:

سوره نسا: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ وَأَنْتُمْ سُكَارَى حَتَّى تَعْلَمُوا مَا تَقُولُونَ وَلَا جُنُبًا إِلَّا عَابِرِي سَبِيلٍ حَتَّى تَغْتَسِلُوا وَإِنْ كُنْتُمْ مَرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِنْكُمْ مِنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَفُوًّا غَفُورًا [۴۳]

خلاصه ترجمه: اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، آنگاه كه مست هستيد گرد نماز مگرديد تا بدانيد كه چه مى‌گوييد….

ابن تیمیه از علمای بزرگ اسلام در خصوص شان این آیه می‌نویسد: وقد انزل الله تعالى في علي:”يا ايها الذين ءامنوا لا تقربوا الصلاة وانتم سكارى حتى تعلموا ما تقولون” لما صلى فقرأ وخلط “.(منهاج السنة ، ج ۴ ،‌ ص۶۵)

ترجمه: و الله در مورد علی‌بن‌ابی‌طالب نازل کرده است که:”ای کسانيکه ايمان آورده‌ايد، در حال مستی به نماز نزديک نشويد، تا زمانی که بدانيد چه می‌گوييد” ؛ زيرا هنگامی که نماز خواند,به علت مستی در نماز خود اشتباه كرد.

‍ آیا حضرت علی شرابخوار بود؟

سری به روایات دیگر در کتب دیگر علمای مسلمان میزنیم که ببنیم آیا این کسی که آخوندها به اندازه خدا برای وی منزلت و کرامت و معجزه میتراشند, شرابخوار بوده یا خیر.

۱) حدثَنَامُسَدَّدٌ ، حدثَنَا يَحْيَى ، عَنْ سُفْيَانَ ، قثنا عَطَاءُ بْنُ السَّائِبِ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ الرَّحْمَنِ السُّلَمِيِّ ، عَنْ عَلِيٍّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ , أَنَّ رَجُلا مِنَ الأَنْصَارِ دَعَاهُ وَعَبْدَ الرَّحْمَنِ بْنَ عَوْفٍ ، فَسَقَاهُمَا قَبْلَ أَنْ تُحَرَّمَ الْخَمْرُ ، فَأَمَّهُمْ عَلِيٌّ فِي الْمَغْرِبِ ، فَقَرَأَ قُلْ يَأَيُّهَا الْكَافِرُونَ سورة الكافرون آية ۱ فَخَلَطَ فِيهَا فَنَزَلَتْ لا تَقْرَبُوا الصَّلاةَ وَأَنْتُمْ سُكَارَى حَتَّى تَعْلَمُوا مَا تَقُولُونَ سورة النساء آية ۴۳ . كَذَا أَخْرَجَهُ أَبُو دَاوُدَ ، وَأَخْرَجَهُ التِّرْمِذِيُّ ، عَنْ عَبْدِ بْنِ حُمَيْدٍ ، وَقَالَ : حَدِيثٌ حَسَنٌ صَحِيحٌ . وَرَوَاهُ النَّسَائِيُّ ، عَنْ عَمْرِو بْنِ عَلِيٍّ ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ ، عَنْ سُفْيَانَ بِنَحْوِهِ(اسناده صحیح)

ترجمه: از علی روایت شده است که شخصی از انصار؛ او و عبدالرحمن بن عوف را دعوت نموده و به آن دو شراب قبل از حرمت شراب ، شراب نوشانید ؛ علی در نماز مغرب, امام ایشان شده و (به علت مستی) سوره کافرون را اشتباه خواند؛ پس آیه نازل شد که زمانی که مست هستید نزدیک نماز نشوید و…

منابع این حدیث: سنن ابی داوود ج ۳ ص ۳۲۵ – لاحادیث المختاره ج ۲ ص ۱۸۸

حکم علامه شیخ ناصر الدین آلبانی به صحیح بودن حدیث. الحکم الالبانی: صحیح

۲) أَخْبَرَنَار أَبُو أَحْمَدَ عَبْدُ الْوَهَّابِ بْنُ عَلِيِّ بْنِ عَلِيٍّ ، بِبَغْدَادَ ، أَنَّعَبْدَ الأَوَّلِ بْنَ عِيسَى السِّجْزِيَّ أَخْبَرَهُمْ ، قِرَاءَةً عَلَيْهِ ، أَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ الْمُظَفَّرِ ، أَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ أَحْمَدَ السَّرْخَسِيُّ ، أَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ خُزَيْمٍ ، ثَنَا عَبْدُ بْنُ حُمَيْدٍ ، أَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ سَعْدٍ ، قَالَ : أَنَا أَبُو جَعْفَرٍ الرَّازِيُّ ، عَنْ عَطَاءِ بْنِ السَّائِبِ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ الرَّحْمَنِ السُّلَمِيِّ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ، قَالَ : صَنَعَ لَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ عَوْفٍ طَعَامًا ، فَدَعَانَا ، وَسَقَانَا مِنَ الْخَمْرِ ، فَأَخَذَتِ الْخَمْرُ مِنَّا ، وَحَضَرَتِ الصَّلاةُ فَقَدَّمُونِي ، فَقَرَأْتُ قُلْ يَأَيُّهَا الْكَافِرُونَ { ۱ } لا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ { ۲ } سورة الكافرون آية ۱-۲ وَنَحْنُ نَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ، قَالَ : فَأَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ يَأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَقْرَبُوا الصَّلاةَ وَأَنْتُمْ سُكَارَى حَتَّى تَعْلَمُوا مَا تَقُولُونَ سورة النساء آية ۴۳ .

ترجمه: از علی‌بن‌ابی‌طالب نقل شده است که گفت: عبدالرحمن‌بن‌عوف برای ما غذایی درست کرد و ما را دعوت نموده و به ما شراب داد؛ وقتی شراب نوشیدیم وقت نماز شد؛ عبدالرحمن من را مقدم کرده و من در نماز سوره کافرون را اینگونه خواندم لا اعبد ما تعبدون و نحن نعبد ما تعبدون پس خداوند این آیه را نازل نمود که: ای کسانی که ایمان آوردید مبادا در حال مستی به سراغ نماز بروید تا زمانی که بدانید چه می‌گویید.

منابع این حدیث: لاحادیث المختاره از علامه ضیاء الدین المقدسی ج ۲ ص ۱۸۷ ـ سنن ابی داوود ج ۲ ص ۱۸۲

بررسی سندی روایت و اعتبار راویان این حدیث:

ابوالحمد عبدالوهاب بن علی بن علی : ثقه حجه

عبدالاول بن عیسی السجزی : ثقه محدث

عبدالرحمن بن محمد بن المظفر : صدوق حسن الحدیث

عبدالله بن احمد السرخسی : ثقه

ابراهیم بن خزیم : صدوق حسن الحدیث

عبد بن حمید : ثقه حافظ

عبدالرحمن بن سعد : ثقه

ابوجعفر الرازی : مقبول

عطاء بن سائب : صدوق حسن الحدیث

ابی عبدالرحمن السلمی : ثقه ثبت

خوب همانطور که در پایان متن بالا دیدید ما تمامی راویان این احادیث را بررسی کردیم و همه آنها از نظر اعتبار رجالی, انسانهای معتبری بودند و این حدیث ازین نظر یک حدیث کاملا صحیح و معتبر میباشد.
و نتیجه اینکه امام اول شیعیان و کسی که خدا تمام کهکشانها را بخاطر گل روی او ساخته نه تنها شرابخوار بوده, بلکه بدتر از همه اینکه در حالت مستی نماز هم میخوانده.
خود حدیث مفصل بخوان……..

پانویس:
با کلیک بر روی کلماتی که با رنگ قرمز مشخص شده اند, به اسنادی راهنمایی میشوید که راوی حدیث را تایید میکنند.

نوشته آیا امام علی شرابخوار بود ؟ اولین بار در پدیدار شد.

زنا کردن فرزند امام علی و سانسور علمای شیعه !

دکتر م.روشنگر — Sun, 04 Sep 2016 21:55:49 +0000

طبق يكى از روایات صحیح شیعه که در معتبرترین کتاب حدیث شیعیان یعنی كتاب کافی, آمده, یکی از فرزندان حضرت علی مرتکب زنا شده و شیخ صدوق, که بزرگترین علمای شيعه می‌باشد, سعی کرده با تدلیس و قیچی کردن روایت این اتفاق بزرگ را مخفی کند.

در معتبرترین کتاب حدیث شیعیان روایتی هست که جریان آن از این قرار است که زنی مرتکب زنا شده و امیر‌مومنان حضرت علی ميخواهد حد زنا یعنی سنگسار را برو اجرا کند و وقتی می‌خواست حد سنگسار را اجرا کند به مردم گفت هر کسیکه بر او حدی است، حد را اجرا نکند و هر کس حدی به مانند حد این زن است(یعنی زنا) از سنگسار کردن زن پرهیز کند. سپس در روایت آمده که عده اى از مردم از اجرای حد منصرف شدند و از جمله این انصراف کنندگان محمد بن علی فرزند حضرت علی بود.

متن روایت در کتاب فروع کافی کتاب الحدود باب آخر منه (ج۷ ص۱۸۹ ).

[ ۳۴۱۹۷ ] ۱ ـ محمد بن يعقوب، عن علي بن إبراهيم، عن أبيه، عن ابن محبوب، عن عليّ بن أبي حمزة، عن أبي بصير، عن عمران بن ميثم، أو صالح بن ميثم، عن أبيه، إن امرأة أقرت عند أميرالمؤمنين(عليه‌السلام) بالزنا أربع مرات، فأمر قنبرا فنادى بالناس فاجتمعوا، وقام أميرالمؤمنين(عليه‌السلام) فحمد الله وأثنى عليه ، ثم قال : أيها الناس إن إمامكم خارج بهذه المرأة إلى هذا الظهر ليقيم عليها الحد إن شاء الله ، فعزم عليكم أميرالمؤمنين لما خرجتم ، وأنتم متنكرون ، ومعكم أحجاركم لا يتعرف منكم أحد إلى أحد ، فانصرفوا إلى منازلكم إن شاء الله، قال: ثم نزل، فلما أصبح الناس بكرة خرج بالمرأة وخرج الناس معه متنكرين متلثمين بعمائمهم وبأرديتهم ، والحجارة في أرديتهم وفي أكمامهم حتى انتهى بها والناس معه إلى الظهر بالكوفة ، فأمر أن يحفر لها حفيرة ثم دفنها فيها ، ثم ركب بغلته وأثبت رجله في غرز الركب ، ثم وضع اصبعيه السبابتين في اذنيه ، ونادى بأعلى صوته : أيها الناس ، إن الله عهد إلى نبيه(صلى‌الله‌عليه‌وآله) عهدا عهده محمد (صلى‌الله‌عليه‌وآله) إليّ بأنّه لا يقيم الحد من لله عليه حد ، فمن كان لله عليه مثل ماله عليها فلا يقيم عليها الحد ، قال :فانصرف الناس يومئذ كلهم ما خلا أميرالمؤمنين والحسن والحسين(عليهم‌السلام)، فأقام هؤلاء الثلاثة عليها الحد يومئذ وما معهم غيرهم ، قال :وانصرف يومئذ فيمن انصرف محمد بن أميرالمؤمنين(عليه‌السلام).

و اما شیخ صدوق همین روایت را در کتاب من لا یحضره الفقیه(ج۸ ص۳۵۶) روایت کرده، اما آخر روایت را که اسم محمد بن علی است را حذف کرده و مجلسی در کتاب روضه المتقین(ج۱۰ ص۳۵) اعتراف میکند که از جمله انصراف دهندگان از اجرای حد زنا محمد بن علی بن امیرمومنان بوده ولى شیخ صدوق آخر روایت را بخاطر رعایت ادب حذف کرده.(سانسور كرده)

متن عربی اعتراف ملا باقر مجلسى: وانصرف فیمن انصرف یومئذ محمد بن امیرالمومنین و لم یذکره المصنف للادب.

در اين داستان بحث بر سر صحت يا عدم صحت اين روايت نيست، كما اينكه روايت از نظر سند صحيح است و تمام راويان آن ثقه هستند، ولى بحث اصلى بر سر عمل قبيح شيخ صدوق در سانسور كردن روايت است كه دليل آنرا(از قول مجلسى) رعايت ادب ميداند كه اين خود عذر بدتر از گناه است.

حال، اين شيخ صدوق بود كه اينكار را كرد! چند تن ديگر از علماى طراز اول شيعه روايات و احاديث را به ميل خود تغيير داده اند؟؟ آيا ميشود به هيچ كدام از احاديث و رواياتى كه از اين جماعت نقل شده اعتماد كرد؟؟

منابع :

الكافي ۷ : ۱۸۵ | ۱ .

وسائل الشيعة ج ۲۸ ص۵۰ ـ ص۶

در تصاویر زیر اسکن کتابهایی است که این روایت را آورده اند و کتاب شیخ صدوق نیز که آنرا سانسور کرده و همچنین متن اعتراف مجلسی در اینباره, که دیگر هیچ حرف و حدیثی در اینباره نباشد.

نوشته زنا کردن فرزند امام علی و سانسور علمای شیعه ! اولین بار در پدیدار شد.

محل دفن جسد علی‌ابن‌ابيطالب كجاست ؟

دکتر م.روشنگر — Sun, 07 Aug 2016 15:59:07 +0000

آيا شيعيان قبرى بدون جسد را در نجف زيارت ميكنند؟

با نگاهى به چند مورد از نقل قولهاى مورخين در مورد محل دفن على به اين موضوع پى خواهيم برد.

علامه محمد باقر مجلسى ستون فكرى تشيع مينويسد: امام جعفر صادق گفته است كه على ابن ابيطالب توصيه كرد پس از درگذشتش جسدش بطور سرى به خاك سپرده شود. زيرا او پروا داشت كه خوارج و يا ديگران گور او را باز كنند و جسدش را بدزدند.

ولى چون تنها چند نفر از نزدكان على ازين موضوع اگاهى داشتند، بعضى از افراد تصور كرده اند كه جسد او در خانه اش در مدينه به خاك سپرده شده است .

در اين راستا مطالبى كه توماس فورستر درباره مسافرتهاى خود در قرن شانزدهم به رشته نگارش دراورده، اين موضوع را تاييد ميكند. زيرا فورستر در شرحى كه از مدينه داده مينويسد، در آنسوى مسجد پيامبر دو ارامگاه وجود دارد كه با پارچه سبز پوشيده شده و در يكى از انها فاطمه دختر محمد و در ديگرى على همسر او دفن شده .

گروهى ديگر از تاريخ نگاران عرب معتقدند على يا در حياط مسجد يا در ميدان عمومى كوفه دفن شده است.

و عده اى نيز معتقدند كه على در كرخ كه يكى از محله هاى قديمى شهر بغداد بود دفن شده است. ولى بر خلاف عقايد مذكور علماى شيعه معتقدند كه على در نجف دفن شده است .

اين عده از پيروان شيعه عقيده دارند، على در نجف دفن شده و براى اثبات عقيده خود يك افسانه خيالى اختراع كرده اند.

افسانه مذكور بدين شرح است كه هنگام

كه نجف شكل دهكده اى را داشت، زمين لرزه هاى زيادى در نجف و نواحى اطراف ان روى ميداد، ولى زمانى كه ابراهيم و اسحاق به انجا امدند، ديگر اثرى از زلزله نشد.

شبى ابراهيم و اسحق به دهكده ديگرى كه در اطراف و نواحى نجف قرار داشت مسافرت كردند و دوباره زمين لرزه اى دهكده نجف را تكان داد. هنگامى كه ابراهيم و اسحاق به دهكده نجف بازگشتند اهالى انجا از آنها تقاضا كردند نجف را محل سكونت دائمى خود گزينش كنند تا دهكده از رويداد زمين لرزه در امان باشد.

ابراهيم نيز شرط كرد كه اگر انها وادى السلام به معنى دره صلح را كه در پشت دهكده واقع بود براي كشاورزى به او بفروشند، تقاضاى انها را پذيرش ميكند.

افسانه سرايان مذهبى اذامه ميدهند كه اسحاق با نظر ابراهيم مخالفت ورزيد و گفت : زمين آن دره نه براى كشاورزى استعداد دارد و نه براى چراى چهارپايان ولى ابراهيم با نظر اسحاق مخالفت كرد و با پافشارى اسرار داشت زمانى خواهد رسيد كه درين محل ضريحى ساخته خواهد شد كه بوسيله اين ضريح هفتاد هزار نفر بدون چون و چرا به بهشت ميروند.

به هر حال يكى ديگر از افسانه سرايان مذهبى به نام مستوفى بر پايه تخيل بلند پروازانه خود مينويسد، ارامگاه على در نجف در سه مايلى كوفه بطرف جنوب غربى بنياد شده است.

بدين شرح كه زمانى كه علی در مسجد كوفه زخم خورد وصيت كرد به مجرد مردنش بدنش را روي شترى ببندند و شتر را رها كنند تا هر مسيرى كه ميل دارد براى خود برگزيند، سپس در هر مكانى كه شتر از حركت باز ايستاد و زانو زد، جسدش را در آن محل بخاك بسپارند.

مجلسى از قول زين العابدين مينويسد: على زمانى اظهار داشت وادى السلام قسمتى از بهشت است و هيچ شيعه اى در دنيا وجود ندارد كه خواه در شرق و خواه در غرب از دنيا رخت بربندد و روحش به اين بهشت نيايد.

على ادامه داده است كه من با چشمانم ميبينم كه شيعيان در اينجا دور يكديگر نشسته و با هم سرگرم گفتگو هستند.

مستوفى مينويسد: كه در زمان خلافت خلفاى اموى و همچنين خلفاى عباسى تا زمان هارون الرشيد كسی از محل خاكسپارى على اگاه نبود تا اينكه در سال ١٧٥ هجرى هنگامى كه هارون الرشيد در منطقه نجف سرگرم شكار بود شكارش فرار كرد و به نقطه اى كه محل خاكسپارى على است پناه برد.

هارون هرچقدر به اسب خود نهيب زد كه به دنبال شكار برود اثرى نبخشيد و اسب تكان نمی‌خورد.

هارون الرشيد از اهالى ان ناحيه در مورد چگونگى ان منطقه پرسيد به او گفتند كه على‌ابن‌ابيطالب در انجا مدفون است .

هارون الرشيد دستور داد قبر را بشكافند و با كمال تعجب ديد كه جسد على با تمام زخمهايى كه به وى وارد شده همانگونه در گور آرميده ازان پس مزارى بر گور ساختند و مردم در اطراف ان سكنى گزيدند!!

مستوفی همچنان می‌نويسد در حدود ١٩٠ سال پس از رويداد مذكور عضدالدوله ديلمى از شاهان ال بويه در سال ٣٦٦ قمرى ساختمان بزرگى بر روى مزار بنا نهاد كه هنوز هم پابرجاست.

در حدود هفتاد سال بعد يعنى در سال ٤٤٣ قمرى سنى هاى عراق شيعيان را تار ومار كردند و مرقد على را سوزاندند و آنرا با خاك يكسان نمودند.

مسعودى از قول سيوطى در مروج الذهب مينويسد: قبر على را از بيم انكه مبادا خوارج انرا نبش قبر كنند و جسد على را بربايند از مردم پنهان كردند.

گروهى عقيده دارن كه بهمان دليل قبر على را دوبار از جايى به جاى ديگر تغيير دادند.

برخى ديگر از مورخين نيز معتقدند جسد على را با شترى به مدينه فرستادند تا در كنار پيامبر به خاك سپرده شود ولى شتر در راه گم شد و ديگر اثرى از او نيافتند.

بعضى ديگرشان نيز ميگويند شتر حمل كننده جسد على به دست قبيله بنى طى افتاد و آنها جسد را در بيابان دفن كردند.

محمد ابن يعقوب كلينيى در كتاب اصول كافى می‌نويسد:

صفوان جمال گويد خدمت امام صادق از ايشان در مورد محل دفن على سئوال شد كه ايشان فرمودند، على چون وفات نمود حسن فرزندش او را برداشت و پشت كوفه نزديك تپه بلند و در سمت چپ غرى و سمت راست حيره آورد و در ميان تپه های كوچك كه ريگ سفيد داشتتند بطور گمنام بخاك سپرد.

و اما كتاب معروف دايرة المعارف مذهب می‌نويسد:

زيارت نجف محل خاكسپارى علی برای پيروان شيعه از زيارت تمام اماكن مقدسه اهميت بيشترى دارد ولى علی‌ابن‌ابيطالب نه در نجف بلكه در مزار شريف در كشور افغانستان دفن شده است. و در اين شهر زيارتگاهى به همين اسم موجود است كه زائران شيعه زيادى به اين مكان ميروند. و علت نامگذارى اين شهر نيز وجود همين مقبره مى‌باشد.

از همه اينها بگذريم اين يك حقيقت است كه شيعيان ضريح و گنبدهاى طلا را بيش از هر خدايى مى‌پرستند و از انها دواى دردها و سر كچلشان را ميطلبند.

حال بايد از شيعيان پرسيد كدام مقبره حاوى جسد امام اولتان است و كدام مقبره خالى از جسد؟؟

منابع:

مجلسي تحفةالزائرين ص ٥٣

مجلسي تحفة الزائرين ص ١٠٨

مسعودي، مروج الذهب جلد اول ص ٧٠٦

اصول كافي از كليني جلد دوم ص ٣٥٣-٣٥٧

نوشته محل دفن جسد علی‌ابن‌ابيطالب كجاست ؟ اولین بار در پدیدار شد.