آيا بايد كل ماه رمضان را روزه گرفت

Print Friendly, PDF & Email

آيا بايد كل ماه رمضان را روزه گرفت و بدن خود را در معرض هزاران بيمارى و مشكل قرار داد؟
آيا در قرآن كه كتاب مرجع مسلمانان است به روزه يك ماهه توصيه شده است يا اينكه اين فقيهان مسلمان هستند كه اين موضوع را به خورد مسلمانان داده اند؟

در متنى كه سایتها و رسانه های منتسب به حوزه آورده اند, آيات ١٨٣ تا ١٨٦ از سوره بقره را آورده اند و به اين آيات براى اثبات روزه ٣٠ روزه يا همان ماه كامل استناد كرده اند.

ما هم براى روشن شدن موضوع همان آيات را با ترجمه مينويسم و اين موضوع را بررسى ميكنيم.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ ﴿۱۸۳﴾

ترجمه: اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد روزه بر شما مقرر شده است همان گونه كه بر پيشينيان شما مقرر شده بود، باشد كه پرهيزگارى كنيد (۱۸۳).

در آيه ١٨٣ سوره بقره گفته شده است كه روزه بر شما مقرر شده همانطور كه بر پيشينيان شما مقرر شد كه پيشينيان اشاره به يهوديان و مسيحيان دارد زيرا در قرآن اين اديان را اديان ماقبل از اسلام به حساب آورده اند و از

آنجايى كه همه ميدانيم در هيچكدام از اين دو دين روزه گرفتن ١ ماه كامل وجود ندارد و روزه هاى آنها تنها چند روزى و به قولى تا ٦ روز ميباشد.

اگر اين آيه را در نظر بگيريم و دستورى كه در اين آيه وجود دارد ميبينيم كه اگر مسلمانان هم بايد مانند دو دين قبلى روزه ميگرفتند بايد به تبعيت از آنها همان چند روز يا حداكثر ٦ روز را روزه بگيرند. اما در آيات بعدى به وضوح

اين مقدار را روشن و واضح توضيح داده است.

به سراغ آيه ١٨٤ ميرويم:
أَيَّامًا مَعْدُودَاتٍ فَمَنْ كَانَ مِنْكُمْ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ وَعَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍ فَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْرًا فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ وَأَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۱۸۴﴾

ترجمه: روزه در روزهاى معدودى بر شما مقرر شده است اگر كسى از شما بيمار يا در سفر باشد تعدادى از روزهاى ديگر [را روزه بدارد] و بر كسانى كه [روزه] طاقت‏ فرساست كفاره‏ اى است كه خوراك دادن به بينوايى است و هر كس

به ميل خود بيشتر نيكى كند پس آن براى او بهتر است و اگر بدانيد روزه گرفتن براى شما بهتر است(۱۸۴).

خوب در اين آيه گفته است كه اياماً معدودات كه معادل فارسى آن ميشود چندروز. در ادامه آيه ميگويد اگر مريض بوديد يا در مسافرت به سر ميبرديد، تعدادى از روزهاى ديگر را روزه بگيريد.

اينجا تاكيد دوباره اى كرده در مورد همان روزهاى معين و محدود كه اگر نتوانستيد، چند روز ديگر در زمانى ديگر بگيريد. خوب كجا نوشته اگر نتوانستيد يك ماه ديگر يا بنا بر فتواهاى من درآوردى ٦٠ روز و ……. اما فقهاى مسلمان

ميگويند اين اياماً معدودات يعنى ٣٠-٢٠ روز كه كل ماه است.

اما آيا اشاره به اياماً معدودات فقط در همين يك آيه از قرآن نوشته شده است؟؟

پاسخ خير است. در دو آيه ديگر نيز به اياما معدودات اشاره شده كه در آيه ٢٠٣ همان سوره بقره اياماً معدودات را مشخص كرده است و از آنجايى آيات قرآن به وضوح و سادگى براى فهم اعراب ١٤٠٠ سال پيش نوشته شده است و

خود قرآن در مورد آياتش ميگويد:

(بعضاً يفسر بعض) يعنى آيات همديگر را تفسير ميكنند.

ما هم با توجه به اين موضوع به سراغ آيه ٢٠٣ سوره بقره ميرويم تا ببينيم معنى اياماً معدودات چه هست!

وَاذْكُرُوا اللَّهَ فِي أَيَّامٍ مَعْدُودَاتٍ فَمَنْ تَعَجَّلَ فِي يَوْمَيْنِ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ وَمَنْ تَأَخَّرَ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ لِمَنِ اتَّقَى وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ ﴿۲۰۳﴾

ترجمه: و خدا را در روزهايى معين ياد كنيد پس هر كس شتاب كند در دو روز گناهى بر او نيست و هر كه تاخير كند [و اعمال را در سه روز انجام دهد] گناهى بر او نيست [اين] براى كسى است كه [از محرمات] پرهيز كرده باشد و از

خدا پروا كنيد و بدانيد كه شما را به سوى او گرد خواهد آورد(۲۰٣).

باتوجه به آیه ای که در قسمت قبل ارائه شد اياماً معدودات دو روز نيست و بيشتر از ٣ روز هم نيست. پس در آيه {١٨٣/١٨٤} توصيه به روزه همانند اديان قبل و در روزهاى معين (محدود) شده است و با توجه به آيه ٢٠٣ آن روزهاى

محدود ٣ روز ميباشد و نه یک ماه كامل.

در واقع اين فمن تعجل في يومين قرينه است بر اينكه اعراب از اياما معدودات عدد ٣ را مى فهميده با همان سابقه ذهنى نويسنده قرآن با آنها درباره عدد روزه نيز صحبت مى كند.حال ببينيم اين روزه یک ماه را از كجا آورده اند و

به خورد مردم داده اند؟

يكى از مسائلى كه هميشه فقها و روحانيون بوسيله آن قوانين و احكام من درآوردى به خورد مردم ميدهند:

عدم درك كامل مردم از قواعد و قوانين و حتى ترجمه لغات عربى است، حتى در كشورهاى عربى اين مسئله صدق ميكند به چند دليل كه يكى از مهمترين آنها سواد كم مردمان اين مناطق بوده است. و البته موارد ديگرى كه در

فرصت مناسبى به آن خواهيم پرداخت.

آيه ديگرى كه به آن استناد ميشود آيه ١٨٥  سوره بقره است كه نكته اى كه در مورد زبان عربى به آن اشاره كرديم در اين آيه نهفته است.آيه و ترجمه اش را خواهيم نوشت و سپس توضيحات كامل را در ادامه مينويسيم.

شهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ

هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَمَنْ كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ﴿۱۸۵﴾

ترجمه: ماه رمضان [همان ماه] است كه در آن قرآن فرو فرستاده شده است [كتابى ] كه مردم را راهبر و [متضمن] دلايل آشكار هدايت و [ميزان] تشخيص حق از باطل است پس هر كس از شما اين ماه را درك كند بايد آن را روزه

بدارد و كسى كه بيمار يا در سفر است [بايد به شماره آن] تعدادى از روزهاى ديگر [را روزه بدارد] خدا براى شما آسانى مى‏ خواهد و براى شما دشوارى نمى‏ خواهد تا شماره [مقرر] را تكميل كنيد و خدا را به پاس آنكه رهنمونيتان كرده

است به بزرگى بستاييد و باشد كه شكرگزارى كنيد(۱۸۵).

در اينجا و قبل از ادامه اين بحث و توضيحاتش يك مسئله مهم را بايد مد نظر داشت:

در آيه اول: كتب عليكم الصيام، از كلمه (صيام) استفاده شده كه معناى آن ميشود عمل روزه گرفتن ولى در آيات بعدى از كلمه (صوم) استفاده شده است كه ميشود روزه.  پس تفاوت ماهوى بين اين دو كلمه وجود دارد. اعراب در آن

زمان روزه هاى زيادى داشتند از جمله روزه سكوت، روزه تنهايى و .. كه در قرآن به برخى از آنها در نقل داستان پيامبران قبل اشاره شده است

تنها مسئله اى كه فقها و روحانيون به آن براى روزه يك ماه كامل استناد ميكنند آيه ١٨٥ سوره بقره و قسمتى از آيه است كه ميگويد:فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ

ترجمه: هركسى از شما ماه رمضان را درك كرد روزه اش را بگيرد.

حال نكته مهم اينجاست كه بايد پرسيد كدام روزه ماه رمضان؟؟

پاسخ اين است كه همان روزه اى كه در آيات قبلى به آن اشاره كرده بود و مقدار آن را نيز تعيين كرده بود. و براى اثبات اين ادعا ادامه همين آيه را مى آوريم:

وَمَنْ كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ

ترجمه: و اگر كسى مريض و يا در مسافرت بود چند روز در زمانى ديگر بگيرد.اگر قرار بود روزه كل ماه باشد كه اينجا بايد ميگفت اگر مريض يا در سفر بود يك ماه ديگر بگيريد و نمى گفت چند روز ديگر.

بازهم براى قانع شدن ادامه آيه را ميخوانيم:

يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ

ترجمه: خدا براى شما آسودگى ميخواهد و نه سختى.

در اينجا سئوال ما از روحانيون و فقهاى مسلمان است كه نخوردن آب و نياشاميدن در صحراى سوزان حجاز آسان بوده يا سخت؟؟

اگر بگوييد سخت بوده كه مخالف اين قسمت از آيه است، و اگر بگوييد آسان بوده كه بايد به عقلتان شك كرد!!

براى اينكه از اين بحث و مطالبى كه تاكنون نوشته ايم نتيجه بگيريم به صورت خلاصه مطالبى كه تا اينجا در موردش بحث شد را به صورت شماره گذارى شده مينويسيم:

روزه رمضان سه روز است نه كل ماه، به دلايل زير:

سه آيه پياپى در مورد روزه است(١٨٣-١٨٤-١٨٥ سوره بقره) اولين آيه وجوب روزه گرفتن را بيان ميكند.

دومين آيه تعداد روزهاى آنرا و سومين آيه به بازه زمانى آن اشاره دارد به هنگام ترجمه معناى هر سه آيه را بايد در نظر گرفت و هر سه را با هم معنا كرد نه اينكه قسمتى از آنرا ترجمه كرد و نتيجه گرفت.  وقتى در آيه سوم مى

گويد روزه گرفتن رمضان، در آيه قبليش گفت كه مراد أياما معدودات است آيه قبلى را نبايد از كار انداخت و بايد به آن توجه كرد.

در «أياماً معدودات» أيام  جمع مكسر است حداقل بر سه دلالت دارد براى بيش از آن دليل قانع كننده لازم دارد كه روحانيون قادر به آوردن آن نيستند.

بنابر تاكيد خود قرآن، نويسنده آن با كسى شوخى ندارد كه معما و چيستان نوشته باشد و مطالب را به سادگى تمام و بدون نياز به هيچ تفسير و تأويلى ارائه كرده است. اگر منظور سى روز باشد يا يك ماه كامل باشد بايد از كلمه

چند هفته استفاده ميشد و نه چند روز، چند روز براى اشاره به كمتر از هفته است كه نه تنها در زبان عربى بلكه در تمامى زبانهاى دنيا همينگونه است. در آيه سوم (١٨٥) مى گويد يريد الله بكم اليسر آيا ٣٠ روز روزه در صحراى

سوزان کار آسانى است؟؟ مسلماً خير

در ادامه آيه سوم مى گويد و لتكملوا العدة يعنى بايد عدد روزه تكميل شود و پى در پى باشد همانطور که در باب طلاق مى گويد بايد پى در پى باشد(و أحصوا عدة) اگر مراد از عدد، ٣٠ باشد، زنان تا قبل از يائسگی هيچ وقت نمى

توانند عدد را تكميل كنند چون حيض، مانع پى در پى بودن مى شود. و در واقع اين حكم هم غير عاقلانه و هم غير اجراست. چگونه روحانيون معتقدند اين احكام از طرف خداست ولى نه عاقلانه است و نه قابل اجرا؟

 

3 thoughts on “آيا بايد كل ماه رمضان را روزه گرفت

  1. چرا مطالعه تان را زیاد نمی کنید ؟
    ۱ : کتب مسیحیان و یهودیان تحریف شده است و این به کرات در قرآن آمده است .
    ۲ : تعداد رکعات نماز و نجاست سگ نیز در قرآن نیست ، حال پس نماز اختیاری و سگ هم پاک است ؟ بسیاری از مسائل جزئی در قرآن نیامده است و خداوند آن ها را به سنت پیامبر ارجاع داده است : و أطیعوالله و أطیعوالرسول … .
    حال این منابع را نیز مطالعه کنید :
    تورات ، خروج ۳۴:۲۹
    یهوشافط پس از پیروزی یهودیه بر موآبی‌ها و عمونیان چهل روز روزه گرفت. دوم تواریخ ۲۰:۳
    انجیل لوقا، ۵:۳۴
    بحارالانوارج۱۹، ص۱۳۹
    کافی ج۴ ص۳۷
    تاریخ یعقوبی،ج۲،ص۴۲
    بقره:۱۸۷ أُحِلَّ لَکمْ لَیلَةَ الصِّیامِ الرَّفَثُ إِلی‏ نِسائِکمْ هُنَّ لِباسٌ لَکمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُنَّ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّکمْ کنْتُمْ تَخْتانُونَ أَنْفُسَکم
    جوامع الجامع، ج۱، ص۱۰۶- وسائل الشیعه، ج۷، ص۸۱
    قال النبی(ص): إِنَّ آدَمَ ع لَمَّا أَکَلَ مِنَ الشَّجَرَةِ بَقِی فِی بَطْنِهِ ثَلَاثِینَ یوْماً فَفَرَضَ اللَّهُ عَلَی ذُرِّیتِهِ ثَلَاثِینَ یوْماً الْجُوعَ وَ الْعَطَشَ؛ هنگامی که حضرت آدم (ع) از درخت ممنوعه خورد، سی روز در شکمش باقی ماند. پس از آن بود که خداوند بر حضرت آدم و نسل او سی روز‏ گرسنگی و تشنگی را واجب نمود. من لایحضره الفقیه ج۲ ص۷۴
    داوود در هنگام بیماری پسرش روزه گرفت. دوم سموئیل ۱۲:۱۵
    قَالَ النبی (ص): یا رَبِّ وَ مَا مِیرَاثُ الصَّوْمِ قَالَ الصَّوْمُ یورِثُ الحِکمَةَ وَ الحِکمَةُ تُورِثُ الْمَعْرِفَةَ وَ الْمَعْرِفَةُ تُورِثُ الْیقِینَ فَإِذَا اسْتَیقَنَ الْعَبْدُ لَا یبَالِی کیفَ أَصْبَحَ بِعُسْرٍ أَمْ بِیسْر—پیامبر اکرم از خداوند سؤال کرد: پروردگارا نتیجه روزه چیست؟ خداوند فرمود: نتیجۀ روزه حکمت است و نتیجۀ حکمت معرفت، و نتیجۀ معرفت یقین. پس هرگاه بنده به درجۀ یقین رسید اهمیتی نمی‌دهد دنیا برایش به آسانی بگذرد یا به سختی– بحارالانوار ج۷۴ ص۲۷.
    امام صادق علیه‌السلام: إِنَّمَا فَرَضَ اللَّهُ (عَزَّ وَ جَلَّ) الصِّیامَ لِیسْتَوِی بِهِ الْغَنِی وَ الْفَقِیر– خداوند روزه را واجب کرده تا بدین وسیله دارا و ندار (غنی و فقیر) مساوی گردند. من لا یحضره الفقیه ج۲ ص۷۳، ح ۱۷۶۶.
    امام علی علیه‌السلام: فرض الله…َ الصِّیامُ ابْتِلَاءً لِإِخْلَاصِ الْخَلْق‏– خداوند روزه را واجب کرد تا به وسیله آن اخلاص خلق را بیازماید. نهج البلاغه (صبحی صالح) ص۵۱۲، ح ۲۵۲ – تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص۱۷۶، ح ۳۳۷۶؛ حضرت زهرا (س) درباره روزه می‏فرمایند: فَرَضَ اللّهُ الصِّیامَ تَثْبیتا لِلْأخْلاصِ– خداوند روزه را برای تثبیت اخلاص واجب کرد. بحار، ج۹۳، ص۳۶۸.
    حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم: الصَّوْمُ فِی الْحَرِّ جِهَاد– روزه گرفتن در گرما، جهاد است. بحار الانوار (ط-بیروت) ج۹۳، ص۲۵۷، ح ۱۴.
    حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم: لِکلِّ شَی‏ءٍ زَکاةٌ وَ زَکاةُ الْأَبْدَانِ الصِّیام‏– برای هر چیزی زکاتی است و زکات بدنها روزه است. من لا یحضره الفقیه ج۲، ص۷۵، ح ۱۷۷۴.
    امام رضا علیه‌السلام: إِنَّمَا أُمِرُوا بِالصَّوْمِ لِکی یعْرِفُوا أَلَمَ الْجُوعِ وَ الْعَطَشِ فَیسْتَدِلُّوا عَلَی فَقْرِ الْآخِرَة– مردم به انجام روزه امر شده‌اند تا درد گرسنگی و تشنگی را بفهمند و به واسطه آن فقر و بیچارگی آخرت را بیابند. وسایل الشیعه ج۱۰، ص۹، ح ۱۲۷۰۱.
    حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم: طُوبَی لِمَنْ ظَمَأَ، أَوْ جَاعَ لِلَّهِ، أُولَئِک الَّذِینَ یشْبَعُونَ یوْمَ الْقِیامَة– خوشا بحال کسانی که برای خدا گرسنه و تشنه شده ‏اند اینان در روز قیامت سیر می‌‏شوند. هدایة الامة الی احکام الائمة ج۴، ص۲۶۸، ح ۹.
    حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم: الصَّوْمُ جُنَّةٌ مِنَ النَّار– روزه سپر آتش (جهنم) است. «‌یعنی بواسطه روزه گرفتن انسان از آتش جهنم در امان خواهد بود.‌» کافی (ط-الاسلامیه) ج۴، ص۶۲، ح ۱ – تحف العقول ص۲۵۸؛ امام سجاد علیه‌السلام: وَ أَمَّا حَقُّ الصَّوْمِ فَأَنْ تَعْلَمَ أَنَّهُ حِجَابٌ ضَرَبَهُ اللَّهُ عَلَی لِسَانِک وَ سَمْعِک وَ بَصَرِک وَ فَرْجِک وَ بَطْنِک لِیسْتُرَک بِهِ مِنَ النَّار– حق روزه آن است که بدانی این پرده‌‏ای است که خداوند در برابر زبان، گوش، چشم، اندام و شکمت آویخته تا ترا از آتش بپوشاند. تحف العقول ص۲۵۸.
    امام صادق علیه‌السلام: لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ فَرْحَةٌ عِنْدَ إِفْطَارِهِ وَ فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقَاءِ رَبِّه. برای روزه دار دو سرور و خوشحالی است: ۱ – هنگام افطار ۲ – هنگام لقاء پروردگار (وقت مردن و در قیامت) کافی (ط-الاسلامیه) ج۴، ص۶۵.
    پیامبر اکرم(ص) فرمود: الصیام و القرآن یشفعان للعبد یوم القیامة، یقول الصیام،‌ای ربّ منعته الطعام و الشهوة فشفعنی فیه و یقول القرآن منعته النوم باللیل فشفعنی فیه قال: فیشفعان؛ (۲۸) روزه و قرآن از انسان در روز قیامت شفاعت می‌کنند، روزه می‌گوید: پروردگار من این انسان را از خوردن و اعمال شهوت باز داشتی. مرا در آن شفیع قرار ده و قرآن می‌گوید: این انسان را از خواب شب منع کردی، مرا در آن شفیع قرار ده، خدای سبحان به آن‌ها اجازه شفاعت می‌دهد و آن‌ها شفاعت می‌کنند.
    امام صادق علیه‌السلام: وَ اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ قال الصبر الصوم‏– خداوند عزو جل که فرموده است: از صبر و نماز کمک بگیرید، صبر، روزه است. تفسیر قمی ج۱، ص۴۶ – تفسیر عیاشی ج۱، ص۴۴، ح ۴۱.
    امام موسی کاظم علیه‌السلام: دَعْوَةُ الصَّائِمِ تُسْتَجَابُ عِنْدَ إِفْطَارِه‏– دعای شخص روزه ‏دار هنگام افطار مستجاب می‌‏شود. بحار الانوار (ط-بیروت) ج۹۳، ص۲۵۵، ح ۳۳.
    حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم: صوموا تَصِحّوا — روزه بگیرید تا تندرست باشید. نهج الفصاحه ص۵۴۷، ح ۱۸۵۴.
    عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع قَالَ: ثَلَاثٌ یذْهَبْنَ بِالْبَلْغَمِ وَ یزِدْنَ فِی الْحِفْظِ السِّوَاک‏ وَ الصَّوْمُ‏ وَ قِرَاءَةُ الْقُرْآن‏– مکارم الاخلاق ص۵۱.
    امام صادق علیه‌السلام: اَلصَّومُ جُنَّةٌ مِن آفاتِ الدُّنیا وَ حِجابٌ مِن عَذابِ الآخِرَةِ — روزه سپری است از آفت‌های دنیا و پرده‌ای است از عذاب آخرت. مصباح الشریعه ص۱۳۵ – مستدرک الوسائل و مستنبط المسایل ج۷، ص۳۶۹، ح۸۴۴۱.
    امام باقر علیه ‏السلام: اَلصّیامُ وَ الْحَجُّ تَسْکینُ الْقُلوبِ — روزه و حج آرام‏بخش دل‏هاست. امالی (طوسی) ص۲۹۶، ح ۵۸۲.
    حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم: اَلا اُخْبِرُکمْ بِشَی‏ءٍ اِنْ اَنـْتُمْ فَعَلْتُموهُ تَباعَدَ الشَّیطانُ مِنْـکمْ کما تَباعَدَ الْمَشْرِقُ مِنَ الْمَغْرِبِ؟ قالوا: بَلی، یا رسول اللّه قالَ: اَلصَّوْمُ یسَوِّدُ وَجْهَهُ وَ الصَّدَقَةُ تَـکسِرُ ظَهْرَهُ وَ الْحُبُّ فِی اللّه‏ِ وَ الْمُوازَرَةُ عَلَی الْعَمَلِ الصّالِحِ یقْطَع دابِرَهُ وَ الاْسْتِغْفارُ یقْطَعُ وَ تینَهُ و لکلّ شی‏ء زکاة و زکاة لأبدان الصّیام– آیا شما را از چیزی خبر ندهم که اگر به آن عمل کنید، شیطان از شما دور شود، چندان که مشرق از مغرب دور است؟ عرض کردند: چرا. فرمودند: روزه روی شیطان را سیاه می‌کند، صدقه پشت او را می‌شکند، دوست داشتن برای خدا و همیاری در کار نیک، ریشه او را می‌کند و استغفار شاهرگش را می‌‏زند و برای هر چیزی زکات است و زکات بدن‌ها روزه است. منهاج البراعه ج۷، ص۴۲۶.
    حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم: قَالَ اللَّهُ تَبَارَک وَ تَعَالَی الصَّوْمُ لِی وَ أَنَا أَجْزِی بِه‏– خداوند تبارک و تعالی می‌فرماید روزه برای من است و من پاداش آن را می‌‏دهم. من لا یحضره الفقیه ج۲، ص۷۵، ح ۱۷۷۳.
    پیامبر صلی الله علیه و آله می‏فرماید: انَّ الجنّةَ مُشتاقةٌ اِلی اَربعةِ نفرٍ: الی مُطعم الجیعانِ و حافِظِ الِلّسان و تالِی القرآنِ و صائِمِ شهرِ رمضان بهشت مشتاق چهار نفر است، کسی که گرسنه‏ای را سیر کند، آن که حافظ زبان خود باشد، کسی که قرآن را تلاوت کند، و کسی که در ماه رمضان روزه بگیرد. ۱۴.
    امام صادق علیه‌السلام: مَنْ أَفْطَرَ یوْماً مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ خَرَجَ رُوحُ الْإِیمَانِ مِنْه‏– هر کس یک روز ماه رمضان را (بدون عذر)، بخورد – روح ایمان از او جدا می‌‏شود. من لا یحضره الفقیه ج۲، ص۱۱۸، ح ۱۸۹۲.
    امام علی علیه‌السلام: لیس الصوم الإمساک عن المأکل و المشرب الصوم الإمساک عن کل ما یکرهه الله سبحانه‏– روزه امساک از خوردن و آشامیدن نیست بلکه روزه، خودداری ازتمامی چیزهایی است که خداوندسبحان آنها را بد می‌داند. شرح نهج البلاغه (ابن ابی الحدید) ج۲۰، ص۲۹۹، ح ۴۱۷
    امام صادق علیه‌السلام: اِذا صُمتَ فَلیصُم سَمعَک وَ بَصرَک وَ شَعرَک وَ جِلدَک — آنگاه که روزه می‌‏گیری باید چشم و گوش و مو و پوست تو هم روزه ‏دار باشند. (یعنی از گناهان پرهیز کند.) کافی (ط-الاسلامیه) ج۴، ص۸۷
    حضرت علی علیه‌السلام: صَوْمُ الْقَلْبِ خَیرٌ مِنْ صِیامِ اللِّسَانِ وَ صِیامُ اللِّسَانِ خَیرٌ مِنْ صِیامِ الْبَطْن‏– روزه قلب بهتر از روزه زبان است و روزه زبان بهتر از روزه شکم است. تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص۱۷۶، ح ۳۳۶۳
    شیخ صدوق (رَحمَة‌ُالله) به سند معتبر از پیامبر (صَلَی اللهُ عَلیه وَآله وسَلم) روایت می‌کند که فرمود: أَیهَا النَّاسُ مَن حَسَّنَ مِنکُم فِی هَذَا الشَِهرِ خُلُقَهُ کَانَ لَهُ جَوَازٌ عَلَی الصِّرَاطِ یومَ تَزِلُّ فِیهِ الأَقدَامُ وَ مَن خَفَّفَ فِی هَذَا الشَّهرِ عَمَّا مَلَکَت یمِینُهُ خَفَّفَ اللهُ عَلَیهِ حِسَابَهُ وَ مَن کَفَّ فِیهِ شَرَّهِ کَفَّ اللهُ عَنهُ غَضَبَهُ یومَ یلقَاهُ. «مردم هر کدام از شما که اخلاق خود را در این ماه اصلاح کند، روزی که در صراط پاها می‌لغزد، جوازی بر صراط خواهد داشت. و هر کدام از شما که بر بنده و کنیز خود آسان بگیرد، خداوند در حساب بر او آسان خواهد گرفت». أمالی شیخ صدوق، ص۱۵۴؛ روضة الواعظین، ج۲، ص۳۴۶.
    قَالَ یا رَبِّ وَ مَا مِیرَاثُ الصَّوْمِ قَالَ الصَّوْمُ یورِثُ الحِکمَةَ وَ الحِکمَةُ تُورِثُ الْمَعْرِفَةَ وَ الْمَعْرِفَةُ تُورِثُ الْیقِینَ فَإِذَا اسْتَیقَنَ الْعَبْدُ لَا یبَالِی کیفَ أَصْبَحَ بِعُسْرٍ أَمْ بِیسْر— پیامبر اکرم از خداون سؤال کرد: پروردگارا نتیجه روزه چیست؟ خداوند فرمود: نتیجۀ روزه حکمت است و نتیجۀ حکمت معرفت، و نتیجۀ معرفت یقین. پس هرگاه بنده به درجۀ یقین رسید اهمیتی نمی‌دهد دنیا برایس به آسانی بگذرد یا به سختی — بحارالانوار ج۷۴ ص۲۷.
    بقره:۱۹۶ فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَی الْحَجِّ فَمَا اسْتَیسَرَ مِنَ الْهَدْی فَمَنْ لَمْ یجِدْ فَصِیامُ ثَلاثَةِ أَیامٍ فِی الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إِذا رَجَعْتُمْ تِلْک عَشَرَةٌ کامِلَةٌ ذلِک لِمَنْ لَمْ یکنْ أَهْلُهُ حاضِرِی الْمَسْجِدِ الْحَرام– پس کسی که قربانی نداشت, سه روز در روزهای حج روزه بگیرد و هفت روز, زمانی که بازگشت. این ده روز کامل است.
    امام کاظم علیه‌السلام: فِطْرُک أَخَاک الصَّائِمَ أَفْضَلُ مِنْ صِیامِک‏ — افطاری دادن به برادر روزه دارت از گرفتن روزه (مستحبی) بهتر است. کافی (ط-الاسلامیه) ج۴، ص۶۸، ح ۲ – محاسن ص۳۹۶، ح ۶۶
    من لایحضره الفقیه ج۲ ص۷۴.
    سوره نسا آیه ۹۲، سوره مائده آیات ۸۹ و ۹۵، و سوره مجادله آیه ۴
    سوره بقره آیه ۱۹۶
    امام محمد باقر علیه‌السلام: بُنِی الْإِسْلَامُ عَلَی خَمْسَةِ أَشْیاءَ عَلَی الصَّلَاةِ وَ الزَّکاةِ وَ الْحَجِّ وَ الصَّوْمِ وَ الْوَلَایة– اسلام بر پنج چیز استوار است، برنماز و زکات حج و روزه و ولایت (رهبری اسلامی). کافی (ط-الاسلامیه) ج۴، ص۶۲.
    بحارالانوار، ج۵۵، ص۳۴۱؛ بحارالانوار ج۹۳، ص۳۷۰.
    طباطبایی، ج۳، ص۶۶۲
    حکیم، مستمسک العروة الوثقی ج۸، ص۳۲۴؛ آملی، مصباح الهدی، ج۸، ص۱۴۰، خمینی، استفتاآت، ج۱، ص۳۲۱.
    شهید اول، الدروس الشرعیه، ج۱، ص۲۷۳ و ص۲۷۶؛ حلی، منتهی المطلب، ج۹، ص۱۳۹؛ شیخ بهایی، التعلیقة علی الرسالة الصومیه ص۴۹-۵۰؛ اردبیلی، مجمع الفائده، ج۵، ص۳۲۵-۳۲۶؛ حکیم، مصباح المنهاج، کتاب الصوم، ص۱۶۱؛ سبحانی، رساله توضیح المسائل، مساله ۱۲۵۶
    مانند:آملی، مصباح الهدی، ج۸، ص۱۴۰؛ حکیم، مستمسک العروة الوثقی ج۸، ص۳۲۴؛ سبزواری، مهذب الاحکام ج۱۰ ص۱۳۲.

    1. چند بار این متن را خواندم ولی هیچ جای متن شما تناقضی با متن بالا نداشت و نتوانسته بود ادعای متن بالا را رد کند.

      1. م.روشنگر بیشتر مطالعه کن . متن ytrree تنها قسمتی از منابع ذکر شده است و اگر همه را می گفت یک کتاب می شد . در آیه خداوند می گوید تمام ماه را روزه بگیرید و شما می گویید که روزه سکوت و … بوده ؟ آیا نمیدانستید که روزه سکوت حرام است و روزه تنهایی نیز اصلا در اسلام و یا ادیان دیگر (به جز غالیان و افراطیان ) هیچ گونه کاربردی نداشته است . قرآن بارها گفته است که از پیامبر (چه عمل و چه حرفش ) تبعیت کنید . اگر منابع بالا را نگاه کنید خواهید فهمید که پیامبر کل ماه را روزه ای به این شکل الآن می گرفته است . این شبهه شما در تعداد رکعات نماز نیز مطرح است چون قرآن تعداد رکعات را نگفته است و مسلمانان بر اساس سنت پیامبر این تعداد رکعات را نماز می خوانند . م.روشنگر شما سنت پیامبر را به کل دورانداختید ، قرآن کتاب فقهی نیست کتاب جامع و کلی دین است و پیامبر قرآن ناطق برای بیان کامل احکام است . اگر مثل شما به قرآن نگاه کنیم که اسلام را باید به درک بفرستیم ، چون جزئیات بسیاری از مسائل در قرآن نیامده و مسلمانان بر طبق سنت پیامبر بدان عمل می کنند . قرار نبوده قرآنی ۵۰۰۰ صفحه ای بیاید که عین یک کتاب فقهی باشد . در آن صورت یک گاو هم می توانست قرآن را از آسمان به زمین بیاورد و نیازی به پیامبر برای گفتن آن نبود . و قرآن نیز باید هر دفعه به روز می شد . کیفیت روزه ماه رمضان – تعداد رکعات نماز – احکام نجاسات – جزئیات مسائل زناشویی و بسیاری از مطالب دیگر در قرآن نیست چون قرآن کتاب فقهی نیست ، پیامبر به منزله قرآن ناطق است و باهم (قرآن ناطق و صامت) بیانگر اسلام اند . البته که شما ابتدا تعیین کنید اصلا خدا را قبول دارید یا نه و سپس دینتان را بیان کنید . نه این که خداناباور باشد کسی و شبهات خنده دار بگوید . به همچین کسی ما ابتدا خدا را اثبات می کنیم و سپس دین خدا را .

Comments are closed.