امام زمان شيعيان، بزرگترین دروغ تاریخ

با افشاى دروغين بودن اين داستان، كاخ پوشالى ساخته شده از خرافات بر روى جهل و نادانى پيروانش، به خاكستر تبديل خواهد شد. من با ويرايش قسمتهائى از متن اصلی, آنرا در این مقاله خلاصه کرده و خدمت شما ارائه خواهم كرد.

پیرامون شخصیت محمد بن حسن عسکری يا همان امام مهدى، معین بودن مادرش که آیا کنیز بوده یا آزاده، چگونگی دوران باردارى، زمان تولدش، کیفیت رشد و نمو او، محل اقامت و بازگشت او به شکل پیر یا جوان، مدت حکومت او، مدت غیبتش، علت غیبـتش، امکـان رؤیـت او توسط اشخاصى در زمـان پـدرش، شـک و تردیدھای پیرامون نائبانش، ضعیف بودن روایاتی که بـر ولادتـش دلالـت مـیکنـد،  بیخبری بسیاری از شیعیان گذشته از او و کارھایی که ھنگام خروج انجام میدھـد، بالاخره غایب بودن او برای مدت طولانی و اقدام شیعیان به انتقال صـلاحیتھای او بـه علمای مجتھد، اختلاف و کشمکش زیادی هميشه در ميان فرقه هاى مختلف تشيع و روحانيون بزرگ و كوچيك اين مذهب هزار فرقه وجود داشته و دارد.

يكى از بزرگترين علماى شيعه، آیت الله محمد آصـف محسـنی در مورد استفاده شيعيان از امام زمان در زمان غيبت مـیگویـد: امکـان بھره گرفتن ما در مسائل دینی از امام زمان در زمان غیبت چیزی اسـت کـه جـز فـرد بیعقل, آن را قبول نمیکند(مشروعة بحارالانوار، ص٢٢٣ / ج ٢)

پس چه فرقی میان قتل و مرگ و غیبت او برای شیعه وجـود دارد؟! چـرا کـه آنھـا حتی در زمان غیبت صغری بھره ای دینی از او نمیبرند، و تنها بهره آنها اين بود كه حاصل دسترنج خود را دو دستى به نواب اربعه ايشان به نام سهم امام تقديم كنند كه آنها بدون ريخت قطره اى عرق جبين، امورات زندگى مرفح خود را بگردانند.

صدالبته تمام اين فرضيات زمانى قابل قبول است كه ما پيش فرض تولد او را پذيرفته باشيم. آيت الله خمینی در مورد رسالت پيامبران در كتاب مختارات الحديث میگوید: ھر پیامبری برای اجرای عدالت آمده اسـت و ھـدف آنھـا اجـرای عدالت در دنیا بوده است ولی موفق نشدند!! حتی محمد خاتم پیامبران که بـرای اصلاح و پاک کردن بشر و اجرای عدالت آمده بود، او نیز موفق نشد!! و کسـی کـه بـه معنای واقعی کلمه پیروز خواھد شد و عدالت را در تمام دنیا اجرا خواھد کرد، مھـدی منتظر است!(مختارات من احادیث و خطابات الامام الخمینی، ج ٢ ص ٤٢)

سؤال مھم که در اینجا پیش میآید، این است که:

اگر بپذيريم كه بنابر به اعتقاد مسلمانان، محمد آخرين پيامبر و تكميل كننده دين خدا بوده و قرآن را براى هدايت بشر آورده است، موفق نبوده و رسالتش شكست خورده، چگونه بايد انتظار پيروزى در اين رسالت را از شخصى داشت كه نه تولدش اثبات شده، نه موجوديتش قابل اثبات است و نه هيچگونه مدرك عقلى و منطقى دال بر وجود خود يا رسالتش در دست است؟؟

ببينيد با كمى تفكر و تعمق در اين مسئله و ادعاى اسلامگرايان شيعه در مورد اين شخص، به راحتى ميتوان بر موجوديت او خط بطلان كشيد. ولى بگذاريد با بررسى بيشتر و با سركشى بر كتابهاى خود علماى شيعه نكاتى را برملا كرد كه تاكنون كسى درصدد افشاى آنها نبوده است. ما با بررسى بيشتر اين موضوع ميخواهيم بـه طـور آشـکار بـه حقیقتـی برسيم که قبول آن برای شیعیان بسیار سخت اسـت و آن ایـن اسـت کـه مهدى يك شخصیت توھمی غائب است نه يك منجى كه در اكثر اديان به او اشاره شده است

مھدی، محمد، قائم، غائب، صاحب، حجت، خائف، خلف، ابوصـالح، ناحیـه مقـدس، آواره، صاحب ُکره اسب سفید و یاور و کمک و نامھای فراوان دیگر تا جـایی کـه تعـداد آنھا به ١٨٢ اسم در كتابها و احاديث شيعيان میرسد. علامه نوری طبرسی از روحانيون نامدار شيعه تمامى آنها را در كتاب {النجم الثاقب ..} ذکر میکند(النجم الثاقب فی احوال الحجه الغائب، علامه نوری طبرسی، ص٢٦٦)

ھمچنین از نامھای او، نام چھل و ھفتم او چنانکه امام نووی(از علماى بزرگ اهل سنت) میگوید، خسرو مجـوس است، تا آنجا كه ميدانيم اعراب ايرانيان را بدليل احترام به آتش، مجوس يا آتش پرست خطاب ميكردند، حال سئوال اينجاست كه چگونه مجوس به صاحب زمان نفوذ پیدا کرده است! و چگونه لقب اوخسرو مجوس شده است ؟؟

 ھمچنین از نامھـای او: اقیذمو، ایزدشناس، ایستاده، پرویز، بنده یزدان، خجسـته، فیـروز، خداشـناس، سـروش ایزد، زندافریس، شماطیل، فرخنده و کوکما است(تعجب كردن شما از خواندن اين نامها عجيب نيست) و سایر نامھای که نوری طبرسی در کتاب بسيار معروف خود به نام »النجم الثاقب في أحوال الحجة الغائب« ذکر کرده است.

حال ميخواهيم بدانيم كه دليل نامیدن مهدی به این اسم چيست؟

اما در روايتى عجيب از امام جعفر صادق- روایت کرده اند که در مورد مهدى ميگويد: صاحب این امر(امام زمان) مردی است که جز کافران اسم او را نمینداند (الکافی، کلینی ٣٣٣/١؛الانوار النعمانیة، جزائری ٥٣/٢؛ الإمامة و التبصرة، ص١١٧، وسائل الشیعة، ٢٣٨/١٦)

و در روايتى عجيبتر امام باقر اززبان امام على میگوید: عمر در مورد مھدی سؤال کرد و پرسید: ای پسـر ابوطالب، به من بگو که اسم مھدی چیست؟ گفت: اسمش را نمیگویم، چون دوست و رفیقم از من عھد گرفته که تا زمانی که مبعوث نشود، اسمش را نگویم، و ایـن چیـزی است که خداوند علم آن را به رسولش داده است( الاصابه و التبصره، ابن بابویه قمی، ص١١٧؛ بحار الانوار ٣٣/٥١؛ کمال الدین ص٦٤٨)

و اما در روايتى كه متناقض با روايات قبلى است از ابو محمد، حسن عسکری روایت کرده اند که او به مادر مھدی گفت: تو به يك پسر حامله خواھی شد که اسمش محمد خواھد بود و او بعد از من میآید( الأنوار النعمانیة، ٥٥/٢؛ کمال الدین و تمام النعمة، صدوق، ص٤٠٨؛ بحار الانوار ٢/٥١)